"Het Exodusherfstkamp is een plek waar elke emotie welkom is"
Hilja (24) werkt als gezinsfunctionaris in PI Veenhuizen. Vanuit deze rol was ze aanwezig tijdens het driedaags Exodusherfstkamp dat we inmiddels al vijf jaar samen met Dienst Justitiële Inrichtingen in het noorden van het land organiseren.
“Als tiener kwam ik soms in Veenhuizen. De gevangenis maakte destijds veel indruk op me en dat gevoel van fascinatie heeft ertoe geleid dat ik een studie koos die aansloot bij een baan in de gevangenis. Ik studeerde sociaal juridische dienstverlening en ben begonnen als casemanager, maar de ouder-kind relatie binnen detentie trok altijd mijn aandacht. Sinds twee jaar werk ik in Veenhuizen waar we met onze vadervleugels en het programma de gezinsbenadering volop inzetten op ‘kindvriendelijk contact’ tussen gedetineerde vaders en hun kinderen.
Zo hebben we hier een speciale gezinskamer, waar vaders hun kinderen kunnen ontvangen, en daarnaast kunnen
zij tot gemiddeld drie keer per week beeldbellen met hun kinderen. Ook organiseren we – naast het reguliere bezoekprogramma – allerlei activiteiten zoals bingo, een kinderdisco, een sinterklaasviering, vader- en moederdag,
en sport- en speldagen.
Normale dingen
Tijdens mijn stage in de PI Leeuwarden, hoorde ik jaren geleden over het Exodus-herfstkamp in Nieuwegein. Ik heb me toen aangemeld als vrijwilliger. Ik vind het een mooi en nuttig initiatief. Het Exodusherfstkamp herenigt vaders met hun kinderen en haalt allerlei ‘normale dingen’ even terug naar het heden. Samen uitgebreid lunchen kan zomaar het hoogtepunt van de dag zijn. Vader en kind kunnen urenlang Rummikub spelen omdat ze dat ‘thuis ook altijd deden’. Voor deze kinderen is het sowieso superfijn om een paar uur bij hun vaders te kunnen zijn. Tijdens het buitenspelen
is er tijd om – vaak omarmd of hand in hand – te wandelen, lekker te rennen of penalty’s te schieten met papa.
‘Het Exodusherfstkamp haalt allerlei normale dingen even terug’
Even kind zijn
Dankzij het herfstkamp kunnen kinderen echt even kind zijn en hun vaders kunnen weer vader zijn. Gedurende drie dagen krijgen ze doorgaans te maken met sterk wisselende gevoelens, maar voor vaders is het dan soms lastig hoe te reageren. Met het herfstkamp bieden we hen de nodige ruimte; een plek waar elke emotie welkom is. Woede, blijdschap, verdriet of frustratie … Voor sommige vaders is het al een tijd geleden dat ze drie dagen aaneensluitend met hun kind(eren) hebben doorgebracht, en een kind dat plots ineenkrimpt of een bal tegen het hoofd krijgt, kan dan voor onzekerheid zorgen.
Zo nodig ondersteun ik hen of laat ik dit – waar mogelijk – door een getrainde Exodusvrijwilliger doen. Voor de moeders is het kamp ook erg bijzonder: zij kunnen in alle rust tijd voor zichzelf nemen. Het gemis van een vader is er immers altijd, ook bij hen: in afwezigheid van vader komen veel dingen op de schouders van de moeder of verzorger terecht, die thuis het gezin draaiende houden.
Dankbaar
Veel kinderen weten niet meer wanneer ze voor het laatst ‘tot morgen’ tegen hun vaders konden zeggen, anders dan aan de telefoon. Zo was er laatst een meisje dat glunderend zei: ‘papa vroeg me vanochtend of ik lekker geslapen had.” Op zo’n moment, na zulke woorden, ben ik dankbaar dat ik mag bijdragen aan iets dat ontzettend waardevol is. Vaders en kinderen creëren herinneringen die ze nooit meer vergeten. Tijdens het herfstkamp zorgen we er bijvoorbeeld voor dat iedereen geprinte foto’s meekrijgt naar huis; zo leggen we de gemaakte herinneringen voor altijd vast. Bij mij zorgt het herfstkamp voor het besef dat het niet vanzelfsprekend is dat je ouders er altijd zijn als je ze nodig hebt. Ik kom uit een hecht gezin, dus de persoonlijke verhalen komen best hard binnen. Ik gun ieder kind diezelfde constante aanwezigheid van beide ouders.
‘Papa vroeg me vanochtend of ik lekker geslapen had’
Kostbaarste bezit
Kinderen zijn voor deze vaders een motivatie om te kiezen voor verandering. De kinderen zijn hun kostbaarste bezit en in het belang van hun kinderen kunnen ze ervoor kiezen om iets anders te doen dan dat ze gewend waren. Dat besef kan ertoe leiden dat de vaders niet opnieuw een delict plegen, wat een mooie bijkomstigheid is – naast het feit dat we de kinderen een fijne tijd met hun vader kunnen bezorgen. Vaders leren hier om niet vanuit eigenbelang te denken en te reageren. Het herfstkamp draagt hieraan een grote steen bij.”
----