“Ik moest voor mezelf kiezen. Dat is uiteindelijk ook de reden dat ik naar een Exodushuis wilde. Je hebt natuurlijk heel lang 'binnen’ gezeten en als je dan naar je familie gaat, dan willen ze je juist weer beschermen. En dat is goed, maar niet voor mij. Want bij Exodus kon ik zelf laten zien wat ik had geleerd. Het Moeder-kindhuis in Venlo sprak mij heel erg aan en hoewel het ver weg is van mijn familie, kon ik hier wel gewoon opnieuw beginnen. Het was zeker even wennen. Want ik ging van de PI, waar het om 20.00u echt stil is en waar je een eigen kamer hebt met een eigen douche en wc, naar een plek waar de kindjes soms om 23.00u nog wakker zijn en waar je met iemand een appartementje deelt. Maar ik heb het hier echt goed gehad.
Ik ben na mijn detentie uiteindelijk bij een panty-bedrijf komen te werken en daar werk ik nu nog steeds. Ik heb het hier zo naar mijn zin! Ik kijk onder andere na of de orders kloppen, dan wordt het ‘gepickt’ en dan verzenden we de orders. Naast mijn werk doe ik ook af en toe vrijwilligerswerk voor Exodus; ik vind het belangrijk dat ik iets terug kan doen. Ik ga bijvoorbeeld mee naar een school of kerk en vertel dan mijn verhaal; om ook aan te geven dat je als je jong bent, echt verkeerde keuzes kunt maken. Via iemand bij Exodus kwam ik ook in gesprek over het Exodus Herfstkamp en sinds dat gesprek heb ik bij PI Veenhuizen nu al twee jaar mogen meehelpen. Ik denk dat ik vanuit mijn ervaring daar een andere toegevoegde waarde heb. Je hebt met de vaders net andere gesprekken en zij weten: ‘jij snapt mij’. Het mooiste in zo'n week vind ik de eerste keer dat de kinderen binnenkomen en hun vaders weer zien. De vaders zijn zenuwachtig, de kinderen ook en dat is het allermooiste moment. Sommige vaders geven zelfs aan dat zij ook willen helpen als zij straks weer vrij zijn.
In oktober 2022 kreeg ik mijn eigen huisje. We hebben spullen naar het nieuwe huisje gebracht en alles daar in de schuur gezet, zodat we konden verven en aan de slag konden. Het gekke is wel dat ik heel lang in de woonkamer heb geslapen op een luchtbedje. Ik had mijn nieuwe bed besteld en die werd uiteindelijk bezorgd en die stond ook netjes in de slaapkamer. Maar ik heb in totaal nog een maand met mijn matrasje in de woonkamer geslapen. Ik heb heel lang ‘binnen’ gezeten en daar was mijn bed en de woonkamer één. Ook hier bij Exodus waren mijn woonplek en mijn bed in één ruimte. En dan heb je ineens een eigen huis met een aparte slaapkamer; dat was voor mij echt een drempel om daar te gaan slapen. Ik mocht alles in dit nieuwe huisje gebruiken en dat heeft een lange tijd heel gek gevoeld.
Mijn zoon woont sinds mijn detentie bij zijn vader en dat gaat heel goed. Hij heeft daar zijn eigen leven en zijn eigen vrienden. Hij is nu bijna 20 jaar. Mijn grootste fout was dat ik dacht dat alles weer hetzelfde zou zijn wanneer ik terug zou komen. Hij is nu volwassen. In de PI moest ik hem natuurlijk bellen en nu kan mijn zoon mij bellen en appen wanneer hij wil. We hebben gelukkig een hele goede relatie.
Als ik naar de toekomst kijk, dan hoop ik dat ik nog meer mag en kan terugdoen. Als ik daar mijn werk van zou kunnen maken, dan zou ik dat helemaal super vinden. Het geeft je zoveel voldoening. Ik ben er trots op dat ik dat nu al mag doen door bijvoorbeeld te helpen bij het Herfstkamp. Maar mijn handen jeuken om nog meer terug te doen dan dat ik nu al doe.
In juli ga ik samenwonen met mijn vriend én gaan we trouwen. Ik vind het heel spannend, omdat ik zo lang alleen ben geweest. Tussen Kerst en Oud en Nieuw hebben we een weekje proef-samengewoond, dat ging heel goed. Ik ben het huisje van hem nu alvast een beetje gezellig aan het maken. Ik kijk er heel erg naar uit."