“Mijn naam is Elise de Jong, 32 jaar oud, ik woon samen met mijn man, zoon en dochter in Waddinxveen. Ik ben in december 2020, midden in de coronaperiode, als regiocoördinator Zuid-Holland begonnen bij Exodus".
“In mijn functie kom ik zowel in de Exodushuizen als in de penitentiaire inrichtingen (PI's) in de regio. Mijn voornaamste taak is zorgen dat de juiste omstandigheden er zijn voor vrijwilligers om hun werk uit te kunnen voeren, of dat nu in een Exodushuis, ambulant of in de PI is. Dit doe ik samen met de vrijwilligerscoördinatoren die de schakel zijn tussen de vrijwilligers en mijzelf. Bij vragen rondom een vrijwilliger, een koppeling of een koppelingsverzoek (hierbij koppelen we een vrijwilliger aan een (ex-)gedetineerde)) weten ze mij te vinden en gaan we samen op zoek naar de juiste weg. Dat vind ik ook zo leuk aan mijn werk, geen enkele dag is hetzelfde en ik weet nooit wie ik mag spreken of zien".
“Vrijwilligers zijn onmisbaar; zij geven nét dat beetje extra liefde en aandacht aan de (ex)gedetineerde die nodig is. Wat ik vaak van vrijwilligers hoor is dat deelnemers of gedetineerden niet begrijpen waarom de vrijwilligers hun eigen tijd zonder enige verwachting willen geven aan mensen zoals zij. Zij zijn de vrijwilligers dan ook heel erg dankbaar voor dat beetje aandacht en het feit dat ze hen zien als ‘mens’ en niet als crimineel. Dat is precies wat ik zo mooi vind aan het vrijwilligerswerk: dat mensen elkaar van mens tot mens, hart tot hart mogen ontmoeten".
“Het meest trots ben ik als ik mensen, in welke benarde situatie ze ook zitten, weer kan laten lachen, of even hun ellende kan laten vergeten. Veel verhalen raken mij en steeds meer besef ik dat echt iedereen in de gevangenis kan belanden. Ik zal ook nooit vergeten dat ik begin vorig jaar bij een moeder aan tafel zat, die huilde om de heftige arrestatie van haar partner en tevens vader van haar kinderen, en wat voor gevolgen dat voor hun gezin heeft gehad. Wij konden met meerdere vrijwilligers het gezin helpen; een vrijwilliger ging met de moeder op pad en twee andere vrijwilligers namen af en toe de kinderen mee op stap. Een paar maanden later hoorde ik dat ze weer konden lachen, meer rust hadden en dat ze op de goede weg waren met de juiste hulp. Dan ben ik intens dankbaar voor het mooie werk wat wij als Exodus doen”.
“De kernwaarde die mijn werk samenvat is moedig; er is veel moed voor nodig van een (ex)gedetineerde om hulp te vragen, er is veel moed nodig om je als vrijwilliger voor deze doelgroep aan te melden, en er is veel moed nodig van onze collega’s om de deelnemers en vrijwilligers te begeleiden. Moed: nodig, niet omdat het moet, maar omdat het mag!".