Hoi Khadija! Kan je jezelf even voorstellen?
Ik ben Khadija Bouk, 31 jaar en samen met mijn man en twee prachtige kindjes woonachtig in de omgeving van Utrecht. Op werk ben ik graag actief en zoek ik de nodige uitdagingen op, in tegenstelling tot in mijn vrije tijd. Dan geniet ik vooral van een mooie,rustgevende wandeling, een goed boek en lekker eten. 😊 Daarnaast probeer ik steeds meer tijd te besteden aan het praktiseren van mijn geloof.
Hoe ben je bij Exodus terecht gekomen?
Tot voor kort was ik werkzaam bij Reclassering Nederland als teamleider werkstraffen. Ondanks dat ik dat werk met veel plezier heb gedaan, besloot ik het roer om te gooien en ontslag te nemen. In de periode daarna ben ik, via mijn netwerk, in aanraking gekomen met Stichting Exodus Nederland. Dat maakte een zodanig positieve indruk dat ik besloot te reageren op de vacature van mijn huidige functie.
Kan je vertellen hoe je werk eruit ziet?
Als teamleider ben ik verantwoordelijk voor het volledige reilen en zeilen op de locatie Rotterdam. Het is aan mij om ervoor te zorgen dat primaire processen op correcte wijze tot uitvoer komen en de kwaliteit van onze zorg wordt geborgd. Dat doe ik niet alleen, maar samen met mijn team. Een groep professionals die passie heeft voor het vak en hart voor de deelnemers, bestaande uit: stagiaires, slaapwacht, ambulante en woonbegeleider, een coördinator en financiële/zorg administratieve medewerkers. Zij beschikken over een hoop waardevolle kennis en ervaring, ik vertrouw dan ook op hun expertise. Tegelijkertijd kijk ik vanuit de zijlijn mee en probeer ik hen, daar waar nodig, de juiste richting op de sturen.
Wat spreekt je aan in de functie?
Zoals men hoogstwaarschijnlijk wel weet is er een fundamentele verandering in gang gezet. Exodus is namelijk van meerdere regionale vestigingen gefuseerd tot één landelijke organisatie. Een mooie en nuttige vooruitgang. Er zijn, voor mijn tijd al hele goede stappen gemaakt, maar de organisatie is er nog niet; het is een langdurig proces en verloopt nooit vlekkeloos. Persoonlijk spreekt mij dat erg aan. Het biedt uitdaging, er is immers voldoende ruimte tot ontwikkeling en groei. Bovendien heb ik daarmee de mogelijkheid om mee verder te bouwen aan de organisatie en bij te dragen aan het creëren van een solide basis. En het mooie aan deze rol van teamleider is dat het hiërarchisch gezien precies in het midden valt; enerzijds bestuur en MT, anderzijds het team en de deelnemers. Het is aan mij om daartussen te schakelen en de theorie te vertalen naar praktijk. Dat maakt dat ik op meerdere vlakken van waarde kan zijn.
Waar kijk je de komende tijd het meest naar uit?
Ik zit nog in mijn ‘wittebroodsweken’ en kijk er heel erg naar uit om de organisatie nader te leren kennen, de dynamiek in mijn team te ontdekken, hun expertise te bundelen met dat van mij en er vervolgens samen (en met plezier!) iets moois van te maken: een gezond, stabiel en zelfredzaam team waarbij een ieder zijn/haar krachten kent en benut ten behoeve van zichzelf, de organisatie en daarmee automatisch ook de deelnemers. Want dat laatste, daar draait het immers om, daar doen wij het voor. Ik kijk er naar uit om samen écht het verschil te maken en om de positionering van locatie Rotterdam te verstevigen; intern alsmede binnen de keten.
Tot slot: wat spreekt jou aan in werken met deze doelgroep?
Mijn ouders zijn als gastarbeiders naar Nederland gekomen, wat maakt dat ik het ‘geluk’ heb gehad dat mijn wieg in een goed land stond. Geluk staat tussen aanhalingstekens, omdat zij er natuurlijk keihard voor hebben gewerkt. Onder andere om mij, één van hun tien kinderen, een goed toekomstperspectief te bieden. En dat is gelukt. Ik heb de kans om te werken en iets van het leven te maken, dat geldt voor een ieder binnen, in dit geval, Exodus. Mijns inziens moeten we die kans dan ook goed benutten en niet enkel in ons eigen belang denken, want niet iedereen heeft dat ‘geluk’. Dat is, binnen de forensische zorg, aan verschillende (criminogene) factoren te wijten, bijvoorbeeld niet de juiste (financiële) middelen of een onvoldoende steunend netwerk et cetera. Ik zie het dan ook als mijn plicht om het beste uit mijzelf en mijn team te halen, opdat zij weer het beste uit onze deelnemers kunnen halen. Want iedereen verdient een tweede kans (en moet die dan ook grijpen).